งานอดิเรก (my hobby)

บทความนี้เป็นบทความที่สามของผมแล้วซึ่งยังไม่น่าสนใจเท่าไรนัก บทความนี้เป็นบทความเกี่ยวกับงานอดิเรกของผม

งานอดิเรกของผมได้แก่เล่นคอมพิวเตอร์ อ่านหนังสือ ดูอนิเม(animation)หรือการ์ตูนโทรทัศน์ทั่วไป และเล่นอะไรก็ได้เกี่ยวกับเทคโนดลยีซึ่งเป็นสิ่งที่ผมชอบมากและเป็นเหตุผลที่ผมเลือกเข้าห้องเรียนพิเศษ

เล่นคอมพิวเตอร์ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นการเล่นเกมส์ต่างๆเช่น red alert,Yuri,empire earth,age of empire,sim1 2และ3ที่ยังคงเป็นภาษาอังกฤษอยู่และแสนจะเล่นยากด้วยความที่ภาษาอังกฤษไม่ค่อยแข็งนัก ,pko(pirate king online),เกมตามอินเตอร์เนตต่างๆ,mmo (ไม่แน่ใจย่อมาจากอะไร) และอื่นอีกเยอะแยะมากมายหลังจากที่เล่นได้มาซักพักก็ได้เรียนรู้ว่าเกมส์ต่างๆจะมีส่วนหนึ่งคล้ายๆกันสำหรับเกมส์ออนไลน์จะมีสไตล์การเล่นใกล้เคียงกันส่วนในเกมส์ออฟไลน์จะต่างกันในแต่ละแบบของเกมสแต่ในแบบเดียวกันจะมีรูปแบบการเล่นเหมือนๆกัน


อ่านหนังสือผมก็อ่านจำพวกนิยายแฟนตาซีเท่านั้น แนวอื่นแทบจะไม่ได้แตะโดยเฉพาะแนวความรักหวานแหวนที่ผมไม่ชอบเป็นอย่างมาก

อนิเมชั่น ในตอนนี้มีอนิเมชั่นหลายเรื่องมากทั้งที่รู้จักบ้างไม่รู้จักบ้างเรื่องที่ผมชอบดูที่สุดคงไม่พ้นอนิเมชั่นที่มาจากนิยายชื่อ เรียกเธอว่าพระเจ้า สึซึมิยะ ฮารูฮิ ที่ดังมากเลยทีเดียว

ชีวิตสมัยประถม

สวัสดีครับ ผมไผ่ครับมาเขียนเรื่องราวตอนประถมโดยรวมให้อ่านกัน

 ตอน ประถมนั้นผมอยู่โรงเรียน อนุบาล จ.ราชบุรี เป็นเด็กที่เกรดและคะแนนไม่ได้ดีอะไรนักแต่ก็ไม่ได้แย่อะไรประมาณกลางๆของ ห้องที่อยู่ จบมาด้วยเกรด3กว่าซึ่งถือว่าน้อยพอสมควรสำหรับโรงเรียนของผม ห้องที่ผมอยู่ตั้งแต่ป.1ถึงป.6คือ1/1 2/1 3/5 4/2 5/7และ6/7ครับตอนนั้นมีเพื่อนสนิทมากๆอยู่กลุ่มหนึ่งมีอยู่ด้วยกันรวมผมแล้ว มี4คน ตอนนี้เจอกันบ่อยๆแค่2เพราะอีกคนไปเรียนคนละโรงเรียน ในช่วงป.4 มีเพื่อนผมชื่อโอ๊ตหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทของผม เขาค่อนข้างอัธยาศัยดี และเสน่ห์แรงทั้งที่หน้่าตาก็ไม่ได้ดีซักเท่าไหร่นัก (หรือว่ามองผิดไป) ผิวสีคล้ำๆแต่ยังขาวกว่าผม (เศร้าใจเกิดมาตัวดำ) มีผู้หญิงมาติดครั้งละราย2รายสับรางเก่งน้อยถึงมากที่สุด (ตามช่วงเวลา) เป็นพวกโลลิค่อน (กินเด็กอ่ะ) พอสมควรเพราะผู้หญิงแต่ละคนที่จีบจะอายุน้อยกว่าอย่างน้อย1ปี นัทเพื่อนสนิทคนที่2 เป็นพวกชายที่...ค่อนข้างสำอาง ขาว เตี้ย ตาตี่ ฟันเหยิน พูดไว (เฉพาะตอนด่า) ชนิดฟังไม่ทัน (ก็ดีแล้ว) ย้ายกลุ่มเป็นพัก ซึ่งกลุ่มที่ย้ายไปเป็นกลุ่ม พวกที่ ชายกไม่ใช่หญิงก็ไม่ใช่ แต่ในตอนนี้นัทเพื่อนผมคนนี้เป็นชายแน่นอนแล้ว คนสุดท้ายชื่อปุ๊กปิ๊ค (ปิคนิค) เป็นชายร่างท้วม (หรืออ้วนก็ไม่แน่ใจ) ผิวขาว ปากว่าตาขยิบ (คือว่าขยิบจริงนะ ตาเขาจะกระพริบเกือบตลอดเวลา) โทรศัพท์คลิปเยอะมาก เน้นว่าเยอะมาก บ้านของเขาอยู่ใกล้ๆกับโรงเรียนแต่ว่ามาโรงเรียนพร้อมๆกับผมซึ่งถึงโรงเรียน เกือบเข้าแถวตอน8โมง เป็นพวกที่ร้อนเงินพอสมควรประมาณว่าใครให้เอาหมด
มี วันหนึ่งเพื่อนผม โอ๊ต และผมกลับบ้านช้าจนเวลาเย็นพอสมควร เขาได้ไปพูดท้าทายผีสางที่ห้องเรียนผมว่า "ถ้ามีจริงนะ ปรากฏตัวให้เห็นหน่อยซิ" เขาพูดออกมาเหมือนตะโกนชนิดที่ว่าอยู่ห่างกัน3ห้องเรียนยังได้ยินชัดเจน และบรรยากาศรอบที่ผมรู้สึกก็เริ่มเปลี่ยนไปอากาศเย็นขึ้นจนสังเกตุได้ เมื่อเป็นดังนั้นโอ๊ตจึงชวนผมลงมาจากอาคารเรียนกันทีระหว่างที่ลงจากบันได เขาก็ทำท่าเหมือนหายใจไม่ออกแล้วรีบวิ่งออกมาผมจึงวิ่งตามด้วยความหวาดผวา ด้วยความที่เป็นคนที่กลัวเรื่องพวกนี้อยู่แล้วจึงไม่กล้าอยู่คนเดียวในที่ ส่อต่อการเจอบางอย่างที่ไม่ควรเจอ พอโอ๊ตออกมาจากอาคารเขาก็บอกผมว่าเหมือนโดนบีบคอ ผมจึงชวนกันกับโอ๊ตให้กลับบ้านแล้วแยกทางกันที่หน้าโรงเรียน ไม่แน่ใจว่ากี่วันถัดมา ฝนตกค่อนข้างหนักโอ๊ตก็เป็นอาการเดิมอีกครั้ง และครั้งนี้เป็นในยามเช้าก่อนเข้าแถวเมื่อมาถึงแถวเพื่อนถามว่าเป็นอะไรมา โอ๊ตบอกว่าเหมือนหายใจไม่ค่อยออก แล้วมีเพื่อนคนหนึ่งสังเกตุเห็นรอยมือขนาดที่ค่อนข้างใหญ่ที่คอซึ่งบางที อย่างจะใหญ่กว่ามือผมด้วยซ้ำ จนในที่สุดโอ๊ตเขาก็ยอมไปขอขมาและเรื่องที่เกิดขึ้นก็หายไปเหมือนกับฝันที่ ไม่เคยเกิดขึ้นเลยเหลืออยู่เพียงในความทรงจำของเราเพียงเท่านั้น

ชีวิตตอนมัธยม

สวัสดีครับ ผมไผ่ครับมาเขียนเรื่องราวตอนมัธยมโดยรวมให้อ่านกัน (เหมือนอันก่อนเด๊ะเปลี่ยนแค่ประถมเป็นมัธยม- -*)


ผมในตอนนี้อยู่มัธยมศึกษาปีที่ 2 ห้อง 14 โรงเรียนเบญจมราชูทิศราชบุรีซึ่งเป็นโรงเรียนประจำจังหวัด
ผม มีเพื่อนกลุ่มใหม่รวมผมเป็น4คนแม้จะยังไม่สนิทเท่ากลุ่มเก่าแต่อาจเป็นเพราะ กลุ่มเก่าอยู่ด้วยกันถึง3ปีแล้วแต่กลุ่มใหม่นี้อยู่กันแต่1ปีกว่าๆเท่านั้น โดยมีคนแรกปิง ตาตี่ ตัวไม่สูงไม่เตี้ยนัก(เพราะเตี้ยกว่าผม อิอิ) ผิวคล้ำ (แต่ก็ยังขาวกว่าเราTTATT) ชอบใช้กำลัง (*-*) และชอบเล่นบอล (พี่แกยิงอย่างเดียวไม่สนกรอบ)นิสัยดีพอสมควร รักเพื่อน (มั้ง) หน้าตาคล้ายลิง แต่ไม่มีหาง (- -*) ชอบการแข่งขันเล็กน้อย คนต่อมาฟลุค ตัวเตี้ย ตาตี่เล็กน้อย ผิวไม่ดำไม่ขาวอยู่ในระดับกลางๆ เล่นบอลเก่ง (ถนัดเลี้ยงบอล) นิสัยกวนอวัยวะเบื้องล่างมาก รักเพื่อนฝูงพอสมควร (มั้ง) เรียนเก่ง คนสุดท้ายปรินซ์ ตัวสูง ผิวขาว ลักษณะเหมือนคนไม่ค่อยได้ใช้แรง หน้าตาเข้าขั้นดี เสียที่นิสัยหื่นแต่เลือกเวลา- -* เจ้าชู้แบบเลือกสถานที่ สับรางเก่งปานกลาง นิสัยดีรักเพื่อนฝูง (เท่าที่ดูแล้ว) กวนอวัยวะเบื้องล่างเล็กน้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้อยไม่เท่าฟลุค

ส่วน ผมชื่อไผ่เหมือนที่ได้บอกไป2ครั้งแล้ว รูปร่างไม่สูงไม่เตี้ยอยู่ที่164ซ.ม. น้ำหนักเพิ่มมากในช่วงเปิดเทอมที่50ก.ก. หน้าตาไม่ดีนัก ผิวสีคล้ำค่อนไปทางดำ เล่นบอลไม่เป็นเท่าไหร่พึ่งเริ่มเล่นเมื่อตอนม.1 นิสัยขี้เกียจ (มาก) ชอบอ่านหนังสือทุกชนิดที่อ่านแล้วสนุก (นิยาย ตำนานอะไรก็ได้แม้แต่ประวัติศาสตร์ที่อ่านแล้วสนุก) ไม่ค่อยได้เล่นเกมเพราะเล่นไปได้ซักพักแล้วก็เลิกไปเนื่องจากเบื่อ ใจร้อน แต่คนอื่นที่มองดูจากสภ่พภายนอกแล้วบอกว่าผมเป็นเต่า ด้วยบุคลิกและอะไรหลายอย่างมาผสมๆกัน นิสัยเคยมีคนบอกว่ากวนอวัยวะเบื้องล่างบ้าง นิสัยดีบ้าง นิสัยแย่บ้าง ใจร้ายบ้างใจดำบ้าง ตัวดำบ้าง( อันนี้ไม่เกี่ยว) จึงสรุปไม่ได้

ใน ช่วงมัธยมนี้ยังไม่มีเหตุการณ์อะไรที่น่าสนใจมากจนนำมาเล่าได้จึงขอเพียง อธิบายถึงเรื่องต่างๆไว้ก่อน ผมนั้นมีนิสัยที่ไม่แน่ใจว่าเพราะติดมาจากพ่อหรือว่าเพราะอยู่กับ คอมพิวเตอร์มาตั้งแต่อนุบาลจึงชอบวิชาคอมพิวเตอร์เป็นพิเศษ และเลือกมาอยู่ห้องคอมพิวเตอร์ด้วยประการนี้ ซึ่งคอมพิวเตอร์ที่อาจารย์นำมาสอนที่เพื่อนๆคนอื่นพูดกันว่ายากแต่ผมกลับคิด ว่าง่าย ในขณะด้วยกันวิชาบางวิชาเช่นสังคมบางคนอาจจะพูดว่าง่ายแต่ผมกลับคิดว่ามัน ยากมากเมื่อก่อนอังกฤษผมก็คิดว่ายากแต่ในตอนนี้ผมคิดว่าอังกฤษง่ายจะยากก็ อยู่ที่ผมสะกดภาษาอังกฤษไม่ถูก !! แม้ว่าจะเป็นคำที่ง่ายขนาดไหนก็ตามถ้าหากว่าไม่ได้เจอกับมันบ่อยแม้เพียงแค่ พึ่งอ่านมาประมาณ15นาทีพอให้สะกดใหม่ผมขอยอมรับมาทำไม่ได้ เช่น Europe เป็นต้นผมนั้นไม่รู้เพราะเหตุใดผมจึงไม่ถูกกับวิชาที่อาศํยความจำเป็นอย่าง มาก อาจจะเป็นเพราะผมขี้ลืม ลืมได้ทุกอย่างไปโรงเรียนลืมนำกระเป๋าไปก็เคยในสมัยประถม

ขอจบเพียงเท่านี้ก่อนะครับหากมีเหตุการณ์อะไรที่น่าสนใจจะนำมาขึ้นให้เนื่องจากว่าเลยเวลานอนมาแล้วขอบคุณครับ